اردیبهشت ۲۶، ۱۳۹۱

حرامزاده یا مخالف، مساله اینست!

یک موردی رو بهش اشاره کنم که چند روزه دارم می‌بینم. بد نیست بخونین:
(منبع: گناهان کبیره، آیت الله دستغیب)
*---------------------------*
قذف یکی از گناهان کبیره است که "مطلقا حرام" است. در معنای فقهی یعنی: نسبت "زنا" یا "لواط" دادن به زن یا مرد پاکدامن. پاکدامن رو هم اینطور تفسیر کردن: "یعنی متجاهر و متظار به عمل شنیع نباشد". به زبان ساده یعنی در ظاهر پاک باشه.
حتی اگر کسی با چشم خودش این مورد رو ببینه و بگه، باز هم باید "حد" قذف (هشتاد تازیانه) براش اجرا کنن. مگر در صورتی که چهار نفر مرد عادل به چشم خودشون ببینن. (که همچین چیزی شاید هیچ وقت اتفاق نیفته!)
چیزی که مدتیه بین به اصطلاح ارزشیها مد شده، حرامزاده نامیدن مخالفان و دشمنان شونه. حرامزاده یعنی چی؟ یعنی کسی که مادر و پدرش به طور نامشروع (زنا) با هم رابطه داشتن. پس یعنی نسبت ناروا دادن به کسی یا همون گناه کبیره قذف .
نمونه اش جریان شاهین نجفی، (که قبلا هم گفتم که از این کار و شعر و شاعرش متنفر شدم) ولی دلیل نمیشه که در برابر این گناه (نسبت زنا دادن به پدر و مادر این آقا) ساکت باشم. یا از این بدتر، فحشهایی که به مخالفان سیاسی خودشون میدن...
خلاصه اینکه اینو دست به دست کنین برسه به دست عرزشی‌هایی که ادعای ارزشی بودن دارن ولی خیلی راحت گناه کبیره دیگه‌ای رو مرتکب میشن و اشاعه میدن.
ببخشین از بحث جدی ای که کردم. الان بحثی هم با کسی ندارم، فقط وظیفه خودم می‌دونستم اینو بگم!

هیچ نظری موجود نیست: